Sinds 30 januari 2019 ben ik begonnen aan een wereldreis, ik heb een sabbatical kunnen opnemen van een jaar. Ik heb een achtergrond in de gezondheidszorg en werkte vijf jaar voor mijn organisatie als ledinggevende in een particuliere woonvoorziening voor ouderen.
Mijn werk was mijn lief en leed, ik hield van het zorgen voor ouderen, maar het was ook zwaar. En ik had al een poos een lang gekoesterde wens. Ik besloot daarom dat het tijd werd om mezelf dit keer op nummer een te zetten. En omdat de clienten mij erg zouden missen, besloot ik iedere maand een reisverhaal achter te laten. Zo dat ze er toch een beetje bij waren en de tijd voor hun daar wat sneller zou gaan.
Ik begon mijn reis in Kuala Lumper en daarna volgde Nieuw Zeeland. In Kuala Lumper besloot ik toch maar de tip van de Australische Aag (een cliënt) op te volgen, zoals zij altijd zei: “sla Australie niet over”! En dat deed ik.
Mijn tweede maand in Australië beschrijf ik met de woorden vriendschap, humor en angst.
Wereldreis, halte Brisbane
Toen ik met de grote reisbus in de plaats Brisbane aankwam, logeerde ik bij een leuk stelletje Beccy en Shane.
Ik had Beccy eerder al in Melbourne ontmoet en ze nodigde me uit om bij haar en haar man te logeren. Wat een geluk! Ze haalden me op bij de bushalte.
We hadden een geweldige tijd samen, zo mocht ik met Beccy meeliften op haar motor naar de stad. We vlogen de weg over, de steile autoweg op en, eenmaal boven, zag ik de grote stad met zijn hoge gebouwen.
In Brisbane nam ik gratis de boot die mij naar enkele toeristische plaatsen bracht. Zo ook naar het nationale park met al zijn bonte kleuren, daar kwam ik overigens de eerste hagedissen van konijnenformaat tegen. Wat een joekels!
Beccy en Shane kwamen niet bij van het lachen toen ze ontdekten wat ik allemaal in mijn backpack meesleepte. Ze stelden voor mijn backpack te herpakken en overbodige spullen eruit te laten. Een verstandig advies!
Zelf hadden ze er net een jaar backpacken opzitten, dus ze wisten waar ze over spraken. Uiteindelijk liet ik de nodige kleren en een pup-up muggennet bij hun achter. Dat laatste zat mij vreselijk in de weg, want nadat ik het in Maleisie gebruikt had, kon ik het niet meer in het normale format terugvouwen.
Liftend op wereldreis
Na Brisbane en een paar kilo s lichter, reisde ik verder naar het plaatsje Agnes Water, daar ontmoette ik zoveel Nederlanders en Duitsers dat we in een mum van tijd een bevriende groep werden.
We gingen naar het strand, keken ‘s nachts naar de zonsondergang en de sterren. We zwommen in de zee met de enorm hoge golven en kookten samen en maakten na afloop een vuurtje in de tuin van het hostel.
Mijn Nederlandse kamergenote Suzanne (31) en ik besloten om na een paar dagen samen verder te reizen. Ik wilde inhalen wat ik niet had durven doen in Nieuw-Zeeland … en dat was ‘liften’. En zo stonden we op een ochtend met onze zelfgemaakte kartonnen borden aan de kant van de weg. We kregen zeker aandacht, maar dat was niet precies waar we naar op zoek waren.
Gelukkig stopte er na een half uur een beschaafd uitziende heer van middelbare leeftijd, we vertrouwden hem en stapten in. Het bleek een hele gezellige meneer te zijn, we hebben veel verhalen uitgewisseld en toen wij naar zijn beroep vroegen, bleek hij een handelaar in knuffeldieren te zijn.
Even later kwamen wij ‘levend’ aan op onze volgende bestemming Rockhampton. Een Bed and Breakfast was eindelijk betaalbaar in dit dure land, omdat we samen een kamer konden delen. Er was een jacuzzi in de tuin en er waren twee gekke kleine hondjes.
Great Keppel Island
We besloten vervolgens met de boot naar "Great Keppel Island" te gaan en het was daar net een sprookje. Wat een prachtige lichtblauwe zee en wat een witte stranden.
Daarna gingen we naar de plaats Airley Beach en boekten we een zeilboot-tour naar White Sunday, voor twee nachten. Helaas was er slecht weer, het regende veel en de zee was wild.
Laten we zeggen dat de boottocht een groot avontuur was. De eerste dag was verschrikkelijk, ik was zeeziek, (iets wat ik nooit op een boot ben). En omdat we met een groep van zestien mensen waren, moesten we ons houden aan vaste groepsactiviteiten (jakkes!).
Zo moest iedereen snorkelen en in het water springen vanaf een motorboot. Ik voelde me, met nul ervaring, gedwongen en dacht aan alle enge haaien en kwallen in de zee en kreeg een paniekaanval. Ik bleef op de motorboot en keek met medelijden toe hoe mijn reisgenoten achterbleven in de zee. Ik was gelukkig veilig. Maar de volgende dag probeerde ik het wel en hield ik het welgeteld vijf minuten vol.
We gingen die dag ook naar een prachtig strand en zwommen met de stroming mee van de zee. Als u denkt dat u het mooiste strand al heeft gezien, dan heeft u het mis, want dit is toch echt de mooiste!!
Wereldreis; Laatste halte Australië
Daarvoor in de plaats kreeg ik gratis onderdak en eten. Ik mocht verschillende werkjes doen in de tuin en werd de nieuwe ganzenverzorgster. Duizenden koeien woonden op deze boerderij in een enorm landschap, waar je na een uur rijden slechts nog maar een kwart had gezien van het landschap. Onderweg zagen we wilde struisvogels en natuurlijk een hoop kangoeroes.
Helaas was het werken op de boerderij geen sprookje. Het echtpaar maakte iedere dag veel ruzie en schreeuwde dan tegen elkaar. Ook was de boer gemeen tegen zijn honden. Toen ik er wat van zei, werden ze in eerste instantie vreselijk boos op mij. Maar uiteindelijk werden ze wonderbaarlijk rustig en beseften ze dat ik het niet bij het verkeerde eind had. Ze verontschuldigden zich zelfs.
Omdat ik na een week niet meer veel tijd had en nog veel moest organiseren, vloog ik binnen Australië van Cairns naar Darwin en daarna door naar mijn volgende bestemming ‘Singapore’.
Had ik halte Australië op mijn wereldreis goed afgesloten? Het voelde helemaal niet zo. Maar ik kijk met een glimlach terug op alle mooie avonturen en de natuur en aardige mensen in dit geweldige land, ik had ze echt niet willen missen!
Over de auteur
Marie-Louise Rost van Tonningen
Mijn officiële naam is Marie-Louise, maar als ik reis stel ik mezelf voor als luz. Een naam die in 2006 ontstaan is, gezien het merendeel in het buitenland mijn naam niet kon uitspreken. Ik reis sinds mijn 16e zelfstandig de wereld rond en heb al veel landen mogen bezoeken. Ik reis altijd zonder planning, liever onzekerheid, dan zekerheid. Ik ben gek op het avontuur! Naast het maken van foto's, teken ik ook graag, je kunt deze bewonderen op mijn Instagram.
