Elke ochtend mag ik wakker worden in Guanajuato met een prachtig uitzicht op de bergen. Iets waar ik telkens weer blij van word. Elke avond lijkt het net alsof ik in het diorama in de Efteling ben. Wanneer ik vanuit mijn kamertje alle verlichte huisjes verspreid over het dal kan zien.
Zeker nu de herfst is begonnen, de wind regelmatig flink opwaait en Guanajuato vaak wordt belaagd door flink onweer. Deze blikken zal ik nog eens gaan missen en ik sta er dan ook elke dag even bij stil.
Mijn lessen blijven ontzettend interessant en ik leer een hoop hier in Mexico.
Heimwee en sleur in Guanajuato
Doordat elke dag er ongeveer hetzelfde uitziet slaat af en toe wel de verveling toe en komt ook heimwee om de hoek kijken.
Gelukkig laat de technologie het toe dat ik mijn familie en vrienden altijd dicht bij mij heb. Daarnaast ontmoet ik hier steeds meer leuke en lieve mensen. Bovendien ben ik laatst langs een weeshuis voor meisjes geweest omdat ik wist dat ze daar altijd op zoek zijn naar vrijwilligers. En help ik daar nu elke donderdag de meisjes een middagje mee met hun huiswerk.
Leren en teruggeven aan Guanajuato
Op deze manier kan ik iets betekenen, en andersom leer ik ontzettend veel van hen.
Qua Spaans, maar ik krijg ook een inkijkje in welke thema’s zij krijgen aangeboden op school; voor een antropologe in spé erg interessant! Eén van die thema’s is de onafhankelijkheid van Mexico, welke in gang is gezet in Guanajuato. Ook ik heb hier tijdens mijn geschiedenislessen veel over geleerd.
de onafhankelijkheid van Mexico en Guanajuato
Het leuke, vind ik, is dat het begin van de onafhankelijkheidsbeweging wordt gevierd, in plaats van de daadwerkelijke onafhankelijkheid.
Dit komt doordat de oorspronkelijke intenties worden herdacht, welke enorm sterk waren, en de onafhankelijkheidsoorlog tien jaar duurde en uiteindelijk nogal flauw eindigde, waarbij Spanje Mexico zo ongeveer liever kwijt dan rijk was.
De onafhankelijkheidsbeweging begon op 15 september 1810, el dia del grito (de dag van de kreet) toen Hidalgo (een ontzettend belangrijke figuur) in de avond riep: “viva virgen de la Guadaloupe, viva de la independencia, viva el rey de Espana, muera el mal gobierno!” De 16e wordt als onafhankelijkheidsdag beschouwd omdat het geweld toen losbarstte, maar het feest is tegenwoordig toch op de avond van de 15e.
Bezoek in Mexico
Afgelopen donderdag kwamen de ouders van mijn huisgenoot Anouk voor vijf dagen naar Guanajuato.
Ze hebben mij ook veel betrokken bij hun plannen en het was heel leuk de omgeving aan anderen te kunnen laten zien en ze mee te nemen naar de leuke plekjes. Zaterdag zijn we naar San Miguel gegaan, een plaats hier vlak bij waar ik al een tijdje heen wilde. Waar ik ook al langere tijd nieuwsgierig naar was, maar waar Anouk niet alleen met mij naar toe wilde, is het mummie museum.
Guanajuato staat bekend om zijn mummies: mensen die tijdens een cholera-epidemie in 1853 zo snel mogelijk zijn begraven en op natuurlijke wijze gemummificeerd werden. Nu vormen ze één van de grootste attracties van het land en ook de lokale bevolking refereert regelmatig naar de mummies (vaak als grap). Ik was gefascineerd door de achtergrond en de natuurlijke mummificatie, maar had zo mijn bedenkingen bij de tentoonstelling.
Het museum was namelijk eigenlijk vormgegeven als soort spookhuis. Ze hadden allerlei attributen toegevoegd aan de lijken en zelfs kinderlichaampjes soms als soort demonen weergegeven. Na deze ‘bijzondere ervaring’ hebben we een avondwandeling gemaakt langs Presa de la olla. Eén van de dammen waar Guanajuato ernstig van afhankelijk is en waarvan de omgeving uitnodigt voor mooie foto’s.
Dia del grito in Guanajuato
Maandagavond was hun laatste avond hier, de avond van de dia del grito.
Na samen uit eten te zijn geweest heb ik afscheid van hen genomen. Daarna thuis met wat vrienden vanaf het dakterras het vuurwerk bekeken dat werd afgestoken op de plek waar Hidalgo stond te schreeuwen. Later zijn we de stad ingegaan en hebben we de onafhankelijkheid flink gevierd.
Levenslessen in Mexico
Eén van de belangrijkste lessen die Mexico me hardleers heeft geleerd, is dat je hier bijna nergens echt van op aan kan.
Plannen worden regelmatig gecanceld of blijken vaak anders uit te vallen dan gedacht. In het begin vond ik dit heel vervelend, maar nu ben ik eraan gewend en vind ik het zelfs ergens wel prettig. Ik maak simpelweg bijna geen plannen meer en laat de dingen veel meer over mij heenkomen. En vaak eindigt dit juist in de leukste ervaringen die ik niet zag aankomen.
Of ik van deze houding terug in Nederland ook nog zal profiteren vraag ik me af. Maar voorlopig zit ik nog in het stormige herfstseizoen van Guanajuato, dus laat maar waaien.
Over de auteur
Inge van Rijswijk
Ik ben een visueel antropologe, of zoals ik mezelf noem, een professionele cultuurfreak. Ik maak foto essays en documentaires over andere culturen en gebruiken en heb voor mijn studie in Mexico en Manchester gestudeerd.
Zomervakantie in de zon? Dit zijn de leukste campings!
Vakantiepark met Kerstmis bezoeken? Dit zijn de leukste!
