Sommige dingen blijven me hier toch verbazen aan Australië. De winter is hier al begonnen en de temperatuur is nou niet bepaald echt Nederlands winter weer. Je kan het beter omschrijven als herfst. Veel regen maar zeker niet koud.
In de ochtend heb ik soms wel last van koude vingers (dus heb me al voorbereid op koudere dagen, en heb handschoenen gekocht super schattige met konijntjes) maar voor de rest is het niet koud. Vandaag bijvoorbeeld was het 15 graden. Zelfde temperatuur als Nederland hoorde ik van ons mam, waar het nu zomer is.
Máár ik dwaal af. Wat ik dus wilde zeggen is dat ik me blijf verbazen over de mensen die hier in Australië wonen. Iedereen heeft het namelijk super koud. Ze lopen allemaal met dikke jassen en handschoen aan en mutsen op. Terwijl ik af en toe nog gewoon mijn zomerjas aan heb. Ach ja misschien heb ik een harde huid gekregen door ons kikkerlandje wie weet?
Grampians National Park, Australië
Vanaf Melbourne bereik je The Grampians in een 3 uur durende rit.
Gelukkig heb ik iemand leren kennen hier die een auto heeft dus samen met Eric en Liesbeth gingen we naar ‘The Grampians’. Voor degene die niet weet wat The Grampians zijn, dat is een gebergte in Australië.
We hadden een beetje pech met het weer het was nogal herfstachtig met veel motregen en grijze lucht. Maar alsnog hebben we erg mooie dingen gezien. Je had daar bijvoorbeeld een plek die ze ‘Balcony’ noemde. Je kon er niet echt naar toe aangezien er hekken voor stonden.
Balcony in Grampians National Park
Maar natuurlijk is dat een plek waar iedereen toch heen gaat voor een mooie foto wat wij uiteraard ook deden.
Zelf wilde ik aan het puntje zitten van het balkon. Maar Lies en Eric raadde mij dit af, het was niet zo bijster mooi weer. En ze vonden het al eng genoeg waar ik zat, in het midden van het balkon. Dus ben maar niet naar het puntje gegaan.
Maar het uitzicht was ook fenomenaal. Als ik er ooit nog een keer kom hoop ik op wat beter weer. We waren nog naar wat andere plekjes geweest waar ik even de naam niet meer van weet en hebben een wandeling gemaakt van 2 uur was het geloof ik.
Tijdens onze lunch kregen we ook gezelschap van kangoeroes die aan het schooien waren naar ons eten. Het was best grappig maar ook een beetje beangstigend. Aangezien ze heel dichtbij kwamen en ik dacht dat één van de kangoeroes op de picknick tafel zou gaan springen. Gelukkig was dat niet het geval.
Tasmanië, Australië
Een weekendje later ging ik samen met Lies en 5 andere meiden naar Tasmanië. Ik had hier echt super veel zin in.
Lekker een roadtrip doen en even weg van mijn normale routine. We verbleven daar van donderdag tot en met zondag. Alhoewel zondag hadden we wel een vroege vlucht terug. We kwamen donderdag aan in Hobart, regelde de auto die Akari had gereserveerd en daar gingen we.
Het programma zat goed vol gepland zodat we zoveel mogelijk konden bewonderen van de kleinste staat van Australië. We begonnen met ‘Mt Wellington’. Hier kon je rechtstreeks naar het uitkijk punt rijden. Dit was echt zo prachtig om te zien. De weg er naartoe was ook erg mooi. Wat ik erg gaaf vond was dat er een deken ontstond van wolken die over het gebied zweefde. Alsof je erop kan slapen.
Iedereen waarschuwde me van tevoren: “Tasmanië is heel mooi, maar erg koud neem vooral warme kleren mee.” Dit had ik ook gedaan. Maar we hadden het zo getroffen met het weer Het was warm genoeg om alleen in je trui te lopen en de lucht was helder.
In Tasmanië zijn de wegen niet allemaal optimaal dus het komt nog wel eens voor dat je op een erg hobbelige weg terecht komt. En natuurlijk geeft Google Maps dit niet van tevoren aan. Bedankt Google.
Nadat we hadden geprobeerd om een natuurpark in te komen met een hobbelige weg gingen op zoek naar ons eerste Airbnb. Wat uiteindelijk helemaal niet zo duur was aangezien we met 7 meiden in totaal waren. Het was een erg schattig huisje met kerstverlichting.
Tasmanië, Australië
De volgende dag was het zover, ik ging aan de VERKEERDE kant van de weg rijden. Rustig maar, in Australië was het de goede kant van de weg.
Ik was nogal nerveus maar Liesbeth zat langs me en kon alles gewoon uitleggen in het Nederlands. Wat wel hielp. Ik had het best snel door en het ging eigenlijk best redelijk. Dus dat komt alleen maar goed uit aangezien ik na Australië ook in Nieuw-Zeeland ook een auto wil huren.
De tweede dag gingen we naar veel verschillende plekken. Nadat we onze boodschappen hadden gedaan gingen we op weg naar ‘Wineglas Bay’. Dit was een wandeling van ongeveer 40 minuten, en het uitzicht was zo mooi. Je kan het misschien al raden. Het had iets weg van een wijnglas. Daarna gingen we weer op weg richting ‘The bay of fires’. Wat ik zelf erg tof vond was dat wij daar de enige waren. Dat is het voordeel als je niet in het hoogseizoen gaat. Het was er erg mooi en rustgevend.
Onze laatste stop van de dag was ‘The blue lake’. Achteraf gezien had deze plek voor mij niet echt gehoeven. Ja het meer was blauw maar de andere plekken waren veel beter. Dus tip als je ooit naar Tasmanië gaat hoef je hier niet heen te gaan.
Daarna gingen we weer verder naar ons tweede huisje waar we zelf pasta maakte. Ook dit was weer een leuke plek. Het uitzicht vanuit het huis was ook erg mooi. Zeker in de ochtend was het een beetje mistig dit maakte het erg mysterieus. Ik kwam zelfs een wallaby tegen in de tuin tijdens mijn ochtendwandeling.
De derde dag hebben we een beetje rustig aan gedaan. Ook vergiste we ons in de tijd. We wilde namelijk voor het donker thuis zijn maar de weg naar ‘Cradle mountain’ was verder dan we hadden verwacht. Waardoor we helaas niet een wandeling daar konden maken. Ach weer een reden om er ooit op een dag terug naar toe te gaan.
Conclusie Tasmanië en Mornington, Australië
Al met al was Tasmanië zo mooi. Veel mensen zeggen: “waarom zou je daar heen gaan”? Nou ik raad het wel aan.
Er is zoveel natuur en er zijn zoveel mooie plekken die je kan bewonderen en een groot pluspunt niet zo toeristisch wat ook heerlijk is. Als je zelfs geluk hebt kom je ook nog eens een duivel tegen de ‘Tasmanian devil’. En ja hoor wij waren er een tegen gekomen.
Het enige minpunt van Tasmanië vond ik dat er een groot aantal dode dieren op de weg zijn en nee dat zijn geen konijnen of vogels. Denk hierbij meer aan wallaby’s. Dat was wel wat minder prettig om te zien vooral als je voorin zit.
Na Tasmanië moest ik gewoon weer beginnen met stage. Ik werkte weer van maandag tot vrijdag maar had natuurlijk alweer iets gepland voor het komende weekend. Samen met Lies, Eric, Daniela en Misu gingen we naar Mornington. Dit is een schiereiland in het zuiden van Australië.
Aangezien ik er nog een keer heen ga kun je je wel voorstellen dat het er erg mooi was. Vooral Cape Schanck was erg prachtig. Hier hadden ze ook een vuurtoren, wat het gehele plaatje compleet maakte. Ik had hier ook meatpie (de tweede eigenlijk al deze week). Een typische delicatesse hier in Australië. We aten lunch in een knus dorpje genaamd Flinders en het eten was erg lekker.
Werken in Australië
Op het werk had ik ook een nieuwe uitdaging gekregen ik mocht namelijk zelf een tour in elkaar zetten.
Waarbij de mensen eerst met de stoomtrein ‘Puffing Billy’ een rit maakte. Daarna doorgingen naar ‘Gumbaya world’ om met de koala’s te lunchen. En ze zouden eindigen op Philips Island om de ‘Penguin parade’ te zien.
Gumbaya zou een nieuwe stop zijn voor Extragreen. Heel toevallig ging er ook een charter groep naar dit park. Sophia (mijn supervisor) stelde voor dat ik met de charter mee ging om te kijken wat de lunch precies inhield met de koala’s en hoe het park zelf was. Natuurlijk vond ik het geen probleem om hiervoor research te doen.
Het park was veel groter dat ik had verwacht. Er was een soort dierentuin met allemaal Australische dieren. Hierbij kon je door een groot vogelgebied lopen met allemaal papegaaien in verschillende kleuren en formaten die om je heen vlogen. Ze hadden zelfs een witte pauw. Nou moet ik zeggen ik ben nogal bang voor pauwen. Maar dat was wel cool om te zien, ik wist niet eens dat ze bestonden.
Daarna gingen naar de kangoeroes die we te eten konden geven. Met het zakje voer dat we in het begin van de rondleiding kregen. Ik gaf alleen de wat kleinere kangoeroes te eten want de grote waren voor mij te eng. Ze hadden ook dingo’s, wombats, Tasmaanse duivels en nog verschillende andere dieren. Daarna gingen we lunchen, we hadden een heerlijk BBQ-lunch met verschillende soorten vlees en zaten naast de koala’s.
We hadden erg geluk dat ze wakker waren aangezien die schattige beestjes 20 uur op een dag slapen. Na de lunch mochten we in het gebied komen van de koala’s komen in groepjes van 5. Je mocht ze aanraken aan de achterkant en op de benen en je kon erg dicht bij ze staan. Echt super schattig. Verder hebben ze nog een waterpark en een aantal attracties voor zowel jong als oud. Het waterpark zal ook onderdeel worden van de tour als het hier zomer is. Het was dus weer een erg geslaagde dag.
Yarra valley
Naast al die leuke diertjes die ik zie, bergen die ik bewandel hou ik ook wel van een glaasje wijn. En in Australië weten ze hoe dat moet.
Daarom ging ik in een weekend op een zondag mee met de tour naar de ‘Yarra Valley’. Chenchen mijn collega ging ook gezellig mee wat wel fijn was dan had een ik reisbuddy.
De tour bestond uit een Engels ontbijt met thee. Waarbij je ook de kans had om kaketoes eten te geven. Nou ja ik heb het geprobeerd maar die beesten zijn zo groot dus durfde niet. Daarna gingen we naar een fruit kwekerij waar we een rondleiding kregen en mochten we zelf mandarijnen plukken en die daarna gelijk op eten. Nog nooit zo’n lekkere mandarijnen gegeten.
Hier aten we ook lunch en we eindigde onze dag natuurlijk met een wijnproeverij. Het was op een prachtige locatie maar ik was wel een beetje teleurgesteld. Want toen ik naar een wijnproeverij ging in Porto (Portugal) kregen 4 volle glazen wijn. Nu kregen we maar een zielig hoopje per fles. Beetje jammer dit. Maar al met al wel een gezellige en geslaagde dag.
Het gekste toilet ooit
Een ding moet ik nog even vermelden. Het is misschien een beetje raar maar vandaag ging ik naar het apartste openbaar toilet tot nu toe.
Vandaag ging ik samen met Yukino naar Fitzroy een erg gezellig wijk in Melbourne. Je hebt hier erg veel vintage winkeltjes en er was ook een markt waar we naar toe gingen. Een tijdje nadat ik te veel water had gedronken moest ik naar het toilet.
Ze hadden daar een openbaar toilet en nadat ik de deur op slot deed zei een machine geluidsinstallatie of iets in die richting: u heeft 10 minuten de tijd en toen begon er een muziekje te spelen. Dit was het eerste aparte aan de wc.
Toen ik klaar was met mijn behoefte, zocht ik naar een doorspoeler. En las ik dat wanneer je je handen wast de wc zelf doorspoelt. Dat dit gebeurde was ook wel apart. Deze ervaring op het toilet zal ik niet zo snel vergeten. Kom op; dit is best een vreemde wc toch? Of ligt dat aan mij? Maar ja, heb ik dat ook weer meegemaakt.
Over de auteur
Manon Wintjes
Hoi Ik ben Manon 28 jaar oud. Volg de Internationale HBO opleiding Tourism mangement. Mijn blog gaat ook over mijn ervaring die ik heb opgedaan in Australie waar ik 6 maanden stage liep en tussendoor van allerlei reisjes maakte.
